This is Kenya

Het is alweer een tijdje terug, mijn laatste blog. Rosa moedigde mij sterk aan om er weer een te schrijven, ik wilde wachten tot ik nog meer te vertellen had.
Waar waren we ook al weer gebleven?

Het Lake victoria was prachtig, en zo immens groot. We reden terug door suikerriet velden en heuvels vol met de groene waas van de theeplantages.

De weken daarna ben ik vooral aan het werk geweest. Samen met Steve hebben we heel Eldoret en omgeving afgezocht naar biogas-users. Inmiddels hebben we er 40 weten te spreken. Ook de niet biogas-users gaan goed, nog 10 te gaan voor de komende 2 weken.
Het op pad gaan met Kenianen is een hele beleving, ook al raak je daar wel aan gewend. ‘This is Kenya’ is het meest gebruikte argument door de locals. Zo verantwoorden ze levensgevaarlijke inhaal acties op de weg met: Kenyan driving, hebben ze altijd een excuus om uren te laat komen, of gewoon niet op komen dagen (Kenyan Time). Dit suggereert iets van: wen er maar aan, we gaan het niet veranderen.
De mensen die ik spreek willen graag van de corruptie af. Maar ondertussen is hun beste vriend politie agent die biertjes koopt voor iedereen van de bribe-inkomsten.

Een paar weken terug werd de depuity president vrijgesproken door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag; groot feest in de straten. Ik had vooral bedenkingen; is het überhaupt niet al raar dat een van de belangrijkste mensen in het land wordt beschuldigd voor allerlei criminele activiteiten?!, maar goed.
Inmiddels ben ik gewend aan de Kenyan time en punctualiteit. Als Steve een half uur te laat komt, is dat ruim op tijd voor mij. We gaan dan samen op pad, of Chris (een neef, of ‘the husband of my cousins sister’, snap jij hem?) sluit ook soms aan. Dat is erg gezellig en we hebben veel lol.
Ik doe de interviews in het Engels, zij vertalen zo nodig vanuit het Swahili. Dat gaat heel soepel, ik krijg er feeling voor. Ook heb ik wat interviews gedaan, met het Ministerie en een NGO (SNV).
Het leuke van Kenia vind ik dat alle mensen boer willen zijn. Elk stukje tuin en land wordt gebruikt om zelfvoorzienend te zijn. Zo heeft mijn verblijfs-familie een aantal koeien rond het huis, maar ook nog een grote boerderij verderop. Mijn verblijf bij de Mining familie is super en ik voel me thuis hier. Ik sluit bijna elke dag aan voor keniaans eten ; Chapati, Ugali, Squamiwiki oid. Google het maar 
Het weer hier is bijna perfect; elke dag zonnig, tussen 1 en 3 smiddags lekker warm, snachts wat regen.

De meeste mensen met een biogas installatie zijn de iets rijkere mensen. Zij hebben immers koeien en de financiële mogelijkheden om te investeren. Toch zijn ook armere mensen bereidt te investeren in biogas, omdat ze heel goed voor de geest hebben wat voor verbeteringen biogas kan veroorzaken.
Ze willen af van koken op firewood en charcoal, omdat het slecht voor hun gezondheid is, en in de regentijd wordt het schaars en duur.
Momenteel heb ik 4 grote voordelen van biogas ontdekt:
1. De users besparen een hoop geld op energie kosten, omdat ze hun eigen energie produceren
2. De gezondheid van mensen gaat sterk vooruit omdat biogas een schone energie is, vergelijkbaar met ons gas. Tevens besparen ze veel tijd, omdat vergeleken met firewood en charcoal, biogas veel sneller kookt.
3. De overblijfselen van het proces, slurry genaamd, is een goede fertilizer van hun gewassen, waardoor hun productie sterk toeneemt.
4. The Environment profiteert ook, omdat er minder bomen gekapt hoeven te worden.
Naast al het interviews afnemen, wat vrij vermoeiend is, heb ik ook tijd gehad om te ontspannen. Met mijn Kenyan Mama ben ik een paar keer naar de Eldoret club geweest, waar een heerlijk zwembad is en ik even kan ontsnappen aan het drukke en toch ook wel vieze straatbeeld. Alles ligt vol met plastic en zooi. Ik wilde mijn bananen schil keurig bewaren tot ik een prullenbak zag. Chris hielp me gelukkig herinneren: This is Kenya, gooi maar gewoon op straat joh.
Met mijn Kenyan vader ben ik een hele dag naar zijn boerderij geweest. Hij was vooral opzichter, de farm-boys waren de hele dag bezig met Mais planten.
Met mijn Kenyan broers en zus, vooral Mark, doe ik leuke dingen rond het huis. Ik heb hem het kaartspel Juka geleerd, en we voetballen regelmatig.
Met Steve en Chris gaan we af en toe s’avonds de stad in, om ‘one or two’ Tusker te drinken (or one too much). Dat is erg gezellig en zo zie ik nog eens wat.
Toch zijn er ook veel momenten waarop ik alleen ben. Als ze bijvoorbeeld niet op komen dagen. Soms ga ik dan bij de pakken neerzitten, maar de laatste weken neem ik dan zelf het heft in handen. Ik ga lopend of met de matatu (bomvol 9 persoons busje, maak er gerust 15 persoons van) naar de stad. Hier doe ik wat boodschappen, kijk wat rond en drink of eet wat.
De komende twee weken staan er vooral veel leuke uitjes op het programma. Deze zijn er de laatste weken redelijk bij ingeschoten. Ik hoop morgen naar Kerio Valley te gaan met Steve (maarja, This is Kenya). Dit weekend ga ik met Mark naar Lake Nakuru National Park. In Mark heb ik wel vertrouwen, dus kijk er erg naar uit.
Over twee weken ga ik naar Nairobi, om een dag naar het National Park Nairobi te gaan, en mijn vlucht te halen; 4 Mei om 5:00 in de ochtend vertrek ik. Ik bof, want ik mag één derde dag (ja 8 uur) op Istanbul airport doorbrengen. De grootste mengelmoes die ik ooit heb gezien (op de heenweg dan); Arabieren in gewaden, Indiërs in kleurrijke pakken en hordes Chinezen (of een ander soort Woks).
Hopelijk kan ik jullie later nog een update geven van al het moois dat ik verwacht te ga zien de komende dagen. Maar het kan zomaar ook zijn dat ik niks van me laat horen, This is Kenya.