Back Home
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daan en Rosa
14 Mei 2016 | Nederland, Haarlem
Met Steve en prof Kiprop ben ik naar de Kerio Valley gegaan, een heet maar prachtig gebied. We waren er vroeg in de ochtend, de olifanten zouden nog actief moeten zijn. Dat waren ze zeker, alleen buiten ons blikveld. We hebben hele verse sporen van ze gezien, maar de dieren zelf waren verstopt in het bos. Het was trouwens meer een samenstelling van omgeduwde bomen, dat vinden die olifanten leuk; boompje drukken.
Een paar dagen later had ik weer een uitje gepland; Helaas, het blijft Kenia en dus moest ik op het laatste moment nog een chauffeur ergens vandaan toveren, omdat mijn maatje niet met me mee kon/wilde naar Lake Nakuru National Park. Gelukkig was de chauffeur gelijk beschikbaar, en vertrokken we om half 5 sochtends. Om 7 uur reden we het National Park binnen, en daarmee begon de pret. Overal om je heen waren dieren; buffels, impalas, waterbugs, dikdiks, gazelles, zebras, en bavianen. Wat is dat grijze dier tussen de buffels? Gelijk een eenzame neushoorn. Deze trip kon na 5 minuten al niet meer stuk. We blijven turen, en zien rustende giraffes en nog een paar groepjes neushoorns. Fantastisch. Het is zo mooi, dat ik er eigenlijk van baal dat er nog maar weinig zulk soort stukken natuur over zijn in de omgeving. Moet je voorstellen voordat de mensen al hun steden en wegen gebouwd hadden; het hele land/continent was een groot National Park, bomvol met dieren. Dat zouden nog eens goede tijden geweest moeten zijn. Aan de andere kant, je kunt het de mensen niet heel erg kwalijk nemen.
We zoeken nog naar de leeuwen, maar die zijn in geen velden of savannes te bekennen. Schudden met de doos met kattenbrokjes werkt om onze eigen panter Lindo te lokken, hier in Kenya is dat niet toegestaan.
Uit het niets zien we nog een dobberend Nijlpaard, dat is de kers op de taart. Voldaan en moe rijden we terug naar Eldoret, waar ik lekker na-geniet van al het moois.
Dan was er nog de trip naar de Kakamega forest, een van de laatste stukjes tropisch regenwoud van Kenia, wat zich vroeger uitspreidde van Kenia tot diep in Congo. Dit gebied staat bekend om zijn prachtige apen (black and white Colubus, red tailed monkey), neushoornvogels en vlinders. Alles fladderde en slingerde vrolijk in het rond, vaak te snel voor de camera. Het rook naar de vlindertuin in Artis, en zo voelde het ook. Voor een paar uur heb ik samen met een gids door het bos gelopen.
Toen kwam het einde van mijn Kenia reis echt in zicht. Het voelde vreemd, om mijn huisje daar te gaan verlaten. Ik was helemaal gesetteld daar en het was goed uit te houden. Ik had een redelijk simpel maar fijn dagelijks leven en hoe zal alles thuis in Haarlem weer zijn?
Het laatste weekend stond in het teken van afronden en afscheid nemen. Een korte presentatie op de MOI University sloot mijn bijdrage in Kenia af. Een avondje samen met Prof Kiprop was de beste afsluiter van een fijne samenwerking. We hebben heerlijk gegeten bij hem en zijn toen naar zijn stam café gegaan. Zijn vrienden werden al snel mijn vrienden. We bleven tot laat in de avond. We hebben gelachen om van alles en nog wat; vooral over de verbazingen over de gang van zaken in de ander zijn ‘home country.’ Corruptie, rijden onder invloed, strikte regels, Den Haag (International Gerechtshof, wat ze daar uiteraard allemaal kennen, vaak is dit het enige dat ze kennen van Nederland) en stoplichten. Een avond vullend programma.
Het afscheid van de familie was ook harstikke gezellig. Ze zijn zo lief en goed voor me geweest. Ik heb me altijd veilig en vrij gevoeld bij ze. Inmiddels at ik elke dag met ze mee, en hadden we gewoon ons dagelijks leven daar. We hebben een uitgebreide foto sessie gehouden, zodat we beide kunnen pronken over onze ervaringen.
Maandagochtend vroeg ga ik naar Nairobi, waar ik vreemd genoeg makkelijk en veilig op mijn verblijf adres aankom. Een prima plek om te verblijven, en om mijn laatste dagen door te brengen. De laatste dag staat in het teken van het Nairobi National Park. Chauffeur Martin haalt me op, vroeg in de ochtend (helaas 50 minuten te laat, ‘a bridge had collapsed along the route’) We scheuren het park in. Nog voordat ik besef waar we zijn drentelt er een Hyena voorbij. We rijden door over de slechte wegen over de savannes en door de dalen. Het voelt wederom heerlijk in de natuur hier. De dieren laten even op zich wachten, omdat het vrij koud was. Toen de zon doorkwam kwamen ze overal vandaan. Opnieuw zie ik prachtige giraffes, gieren die lijken te denken; ‘hey vogel, wat gaan we doen?’, en uiteindelijk een troep leeuwen. Zoals verwacht, ze liggen te dutten in het hoge gras. Af en toe zien we een staart, poot of kop verschijnen. Onze lindo lijkt echt op deze beesten, ik wil ze wel knuffelen. Dan staat er eentje op, de camera draait volle toeren en ik geniet; dit was het laatste doel van de reis. Nu is ook dat volbracht. De rest van de safari heb ik een permanente glimlach op mijn gezicht. De zebra’s, struisvogels, een enkele neushoorn en een nijlpaard maken het perfect.
Na een korte nacht vol leeuwen-dromen komt Martin me ophalen om me naar het vliegveld te brengen. Na flink aandringen is hij precies op tijd. Ik ben ruim op rijd op de luchthaven. Alles is nog dicht. Gelukkig kan ik toch mijn laatste Shillings opmaken.
De reis en overstap in Istanbul waren vermoeiend, maar omdat ik weet dat mijn beste vrienden en lieve ouders en zus op mij staan te wachten, blijf ik op de been.
Eenmaal in mijn Haarlemse huisje moet ik erg wennen. Dat is lang geleden, is dit mijn huisje? Ik was zo gewend bij de Mining familie, dat was mijn thuis. Nu begint het wennen. Gelukkig is alles hier redelijk hetzelfde gebleven, dus dan pik je alles weer snel op.
Komende maanden ga ik mijn onderzoek uitwerken. Daar zit nog aardig wat werk in. Gelukkig heb ik deze prachtige kans om in Kenia onderzoek gedaan gepakt. Ik heb er zeker geen spijt van.
Bedankt voor de leuke reacties en berichtjes toen ik weg was. Alleen aan de andere kant van de wereld helpt dat echt! Nouja, alleen; ik had de Mining familie, Steve, prof Kiprop, honderden zebras en een troep leeuwen altijd in mijn buurt.
-
14 Mei 2016 - 14:19
Menno:
Zalig! -
14 Mei 2016 - 15:33
Rosa:
Kan niet wachten om thuis te zijn en je verhalen te horen en foto's te zien! Nog maar 3 weken! :) -
14 Mei 2016 - 18:38
Hollandpapa:
Zoon Daan, heel goed dat je de kans gepakt hebt, het avontuur bent aangegaan. Het levert je veel op. En fijn dat je ons hebt laten meegenieten met jouw belevenissen en gevoel. En dat op een manier die een schrijver past! Fijn dat je weer onder redactie ons bent. Wij volgen nog een week jouw spoor in andalusie. Ook mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley